«رسانهٔ همیاری» متولد شد

به خواب می‌ماند انگار، تصویرِ آن روزها، روزهایی که پس از سال‌ها زندگی در تورنتوی زمهریر رسیده‌ای به ونکوورِ خوش‌آب‌وهوا. آمده‌ای تا پسرک نوپایت دربندِ سقف‌ها نباشد از دستِ آن سرمای استخوان‌سوز، تا بدود زیر آسمان – گیریم بارانی – تا نلرزد از منهای بیست‌ها و منهای سی‌ها. بهار است و برای اولین بار در کانادا، هوا چیزی از جنس هوای ایران درش هست،‌ از هوای شمالش و از بوی نوروزش. تعداد دوستانِ هم‌زبانت اما به دو نفر هم نمی‌رسد. پس از هفت سال مهاجرت، به هجرتی دیگر تن داده‌ای. چند سال دیگر طول خواهد کشید تا از میان جمعیتی که اغلب روی از  تو برمی‌گردانند، برای خودت دوستانی دست‌وپا کنی؟… باز همان فضای بی‌اعتمادی و باز همان حرف‌ها و حدیث‌ها. این‌بار اما، قدرت شبکه‌های اجتماعی بیش از آن است که نادیده‌شان بیانگاری. گروهی در فیس‌بوک می‌سازی به قصدِ قُربت؛ قُربت به هموطنان، قرابتِ ‌هموطنان به هم. و هیچ فکر نمی‌کنی این خانهٔ‌ مجازی روزی چنان پرجمعیت شود، و جمعیتش چنان فعال و پرجنب‌وجوش باشد که دستِ یاری بطلبی برای رسیدگی به آن، به خانه‌ای که همه برای یاری در آن جمع شده‌اند؛ برای همیاری.

«همیاری»، همان خانه‌ای که بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود هرروز، حال دیگر شهری را می‌ماند که منطقه‌بندی می‌طلبد و نظمی هرچه بیشتر تا که راحت‌تر نفس بکشد و چرخش بگردد. تا که شهروندانش سردرگم نشوند و سریع بیابند آنچه را که نیاز دارند. هر چه در توانِ شبکهٔ اجتماعی فیس‌بوک است به‌کار می‌گیری؛ دسته‌بندی می‌کنی، فایل‌ها می‌سازی، به سؤالات مکرّر پرسیده‌شده جواب می‌دهی و باز گویی کافی و پاسخ‌گو نیست این تلاش‌ها.

ابتدا به حرف دوستی که پیشنهاد انتشار نشریه‌ای را می‌دهد می‌خندی، بس که فکر می‌کنی غیرضروری‌‌ست، هرچند بعد از هفته‌ها فکرکردن و فکرکردن و تصور اینکه وادیِ نوشتن و سروکارداشتن با کلمه تا چه اندازه برایت جذاب و خواستنی‌ست، تسلیم می‌شوی. تصور اینکه بخشی از کارِ نظم‌بخشیدن به «همیاری» را بسپری به این پهنهٔ سپید و در دنیای مجازی، به سایتی که گنجه‌های بیشتری برای ذخیره‌سازیِ نیازهای هموطنان دارد. هرچه این فکر جدی‌تر می‌شود، هیجانت هم بیشتر می‌شود و مصمم‌تر برای به اجرادرآوردن آن ایده. و چنین می‌شود که «رسانهٔ همیاری» متولد می‌شود و پا به دنیای مطبوعات می‌گذارد. رسانه‌ای برخاسته از دلِ گروه «همیاری» به قصدِ بهتر دیده‌شدنِ دست‌های یاری‌دهنده و یاری‌جوینده.

همراه با تازه‌شدنِ طبیعت، تولد رسانهٔ همیاری را به فال نیک می‌گیریم. مبارک است! بر ما و بر شما که صاحبان این خانه‌اید؛ خانهٔ بزرگ «همیاری ایرانیان ونکوور».

سیما غفارزاده